ایران درودی نقاش صاحب نام

ایران درودی

ایران درودی نقاش، کارگردان، نویسنده، منتقد هنری و استاد برجسته دانشگاه است.

او در سال ۱۳۱۵ در خراسان و در خانواده‌ای سرشناس به دنیا آمد.

در کودکی با خانواده به اروپا سفر کرد و از شهرهای مختلف اروپا دیدن کرد.

وقتی جنگ جهانی دوم شروع شد خانواده او در هامبورگ زندگی می‌کرد.

با شروع جنگ به ایران بازگشتند و مدتی در مشهد زندگی کردند.

سپس به تهران آمده و در آنجا ساکن شدند.

درودی در حالی که در مدرسه درس می‌خواند به دلیل علاقه به نقاشی به کلاس‌های آزاد طراحی و نقاشی هم می‌رفت.

وی در سال ۱۹۵۴ برای تحصیل در رشته نقاشی در دانشکده بوزار در پاریس به تحصیل مشغول شد و در سال‌های ۱۹۵۴ تا ۱۹۵۸ به یادگیری هنر در آموزشگاه‌ها و دانشکده‌های گوناگون پرداخت. پس از پایان تحصیلات به ایران بازگشت.

برگزاری نمایشگاه

برگزاری ۶۴ نمایشگاه انفرادی و شرکت در بیش از۲۵۰ نمایشگاه گروهی در کشورهای اروپایی، ایران، مکزیک، ژاپن وآمریکا از دست آوردهای او است. 

 

مدرسه مهارت آموزی تن آپ به شما کمک می کند استعدادهای خود را بشناسید.

 

از گفته های ایران درودی

  • ثروت واقعی من در دو چیز است: نخست اینکه نام مرا ایران گذاشته‌اند و دیگر عشق به ایران که نخست غریزی بود و سپس فرهنگی شد
  • ایران در گذشته تأثیرات فراوانی بر فرهنگ جهان گذاشته و حافظهٔ تاریخی ما، عامل پایداری ما بوده است.
  • امروز حس می‌کنم چیزی به زندگی بدهکار نیستم؛ چرا که بهترین و سخت‌ترین لحظات را لحظه به لحظه و به تمامی زندگی کرده‌ام. زندگی درد را به من شناساند، عشق را به من آموخت، شور وشیدایی خلاقیت را به من داد و به من باوراند که سهم انسان از خوشبختی به اندازهٔ عشقی است که ایثار می‌کند. باور دارم که من نقاشی را انتخاب نکردم، نقاشی مرا انتخاب کرد. من دیگر نقاش نیستم، بلکه خود نقاشی شده‌ام و این پاداش من از زندگیست.
  • انسان نتیجهٔ نحوهٔ اندیشیدنش است. حال که زندگی ما را به مبارزه طلبیده، باید خود را مجهز کنیم و همه چیز را از نو بسازیم. در این راه آنچه بیش از همه اهمیت دارد، همانا هدفمند بودن زندگی انسان است. در باور من، هر سختی تجربه و درسی است که باید از آن آموخت. انسان هدفمند، نه ناامید می‌شود، نه از مبارزه بازمی‌ایستد. کسی که در مقابل شماست، و او را شخص موفقی می‌دانید، کسی است که خود را مدیون زخم‌های زندگی می‌داند و آنها را سپاس می‌دارد. فراموش نکنیم که هیچ سیاهی مطلق نیست و در هر سفیدی نقطه‌ای از سیاهی است.

وبسایت ایارن درودی: http://www.irandarroudi.com